Vierde kampioen!

De kampioenswedstrijd! De messen waren geslepen en het team stond op scherp. De festiviteiten waren geregeld en op ’t Houtbroek kon het feest gevierd worden met alle supporters en leden. André had een bomvolle personeelsbezetting op de zondagochtend. Alleen Bart (sloot later aan) en Roy konden er helaas niet bij zijn. De passie en drive was in de kleedkamer voor de wedstrijd al te merken. André gaf een ’traditioneel’ nonchalante voorbespreking en met volle overtuiging kon de wedstrijd beginnen. 

In de eerste helft ging het redelijk gelijk op. Gendringen had veel balbezit maar tot echt uitgespeelde kansen kwam het niet. Mathijs had eerst de grootste kans maar schoot hard op de paal. Ajax-B kwam binnen een half uur op voorsprong. Dribbelkoning Dion zette ons op voorsprong. Dat was van korte duur, want Gendringen drong aan en kwam op 1-1. Wat later waren er kop-kansen voor Stephan, maar deze gingen naast of tegen de keeper. 

André gaf, onder het genot van bittergarnituur, in de rust een donderspeech en dat hielp. Met het publiek achter ons kwamen we snel op 2-1 en op 3-1. Bij de 2-1 wist Dion goed het overzicht te houden en Stephan kon binnen schuiven. De 3-1 was een prachtige dieptebal van Roland, Stephan verschalkte zijn man en lobte over de keeper heen. De wedstrijd was gespeeld en de 3 punten waren binnen. Gendringen bleef voetballen en hierdoor was het tot de 90ste minuut een leuke wedstrijd. Jan-Willem liet zijn snelheid en techniek spreken en gaf de 4-1 op Stephan. Het slotakkoord was voor de speler-van-het-seizoen: Michiel. Roland strooide weer eens met een perfecte dieptebal, Michiel ging op wilskracht door, speelde de keeper voorbij en gleed de 5-1 binnen. 

Onze mandekkers Sander, Dennis en Marcel hadden het hele seizoen de boel achterin potdicht. Sander en Dennis Beus moet je eerst 5 keer voorbij en dan nog weten ze er altijd een been tussen te steken. Ook weten we dat het in een duel onmogelijk is om Roy, Sjoerd of Martijn van de bal te krijgen, om nog niet te spreken over Marcel (de loslopende Leopard tank). Onze verdediging, onder leiding van Roland, verdient sowieso een groot compliment want ze hebben met volle passie het doel bewaakt. Met slechts 12 goals tegen is dat erg verdienstelijk. Ons middenveld is het hele seizoen al de technische en strijdende motor van dit elftal. Met Michiel en Roy voorop in de strijd, aangevuld met de technische stylisten Jeroen, Martijn en Frank. De meest lastige taak is wie je na de wedstrijd tot ‘man-of-the-match’ moet benoemen. 

Een kampioen is geen kampioen zonder doelpunten. En dat waren er behoorlijk wat! Deze kwamen uit import-Duitsland (Dion en Michiel), maar voornamelijk op het conto van Der Bomber; Stephan. IJzersterk in duels, een goede combinatie van schotkracht óf souplesse en heeft 90 minuten lang maar 1 focus: goals maken. Maar de aanval bestaat niet alleen uit Stephan. Iedereen heeft een fenomenale bijdrage geleverd. Of het nu gaat om de acties van Jan-Willem of de cross-passes van Dennis Berendsen. Of het nu gaat om Michel als sterk aanspeelpunt of het combinatiespel van Mathijs. Of het nu gaat om de handigheidjes van Harm-Jan of tot slot het goede veld-overzicht van Bart… iedereen heeft als een hecht team een bijdrage geleverd en mag zich met trots kampioen noemen!

De mannen-van-het-seizoen: André en William! Het is een oprecht compliment waard hoe André seizoen-na-seizoen de jongens betrokken weet te houden. In de 90 minuten van de wedstrijd gaat iedereen volledig voor de winst, in de uren ervoor en erna is er (ook onder leiding van André en William) alle ruimte voor een lach en geouwehoer. 

Nog 2 wedstrijden te gaan; Bredevoort en Megchelen. Dit zal een formaliteit zijn, want het kampioensfeest is gevierd.

Tot slot:

Opstelling: Roland Strikwold, Martijn Berendsen (Kayo Klein Obbink), Sander Lieftink, Marcel Mellendijk (Dennis Brus), Sjoerd Rexwinkel (Martijn Coenen), Jeroen Keuper, Michiel Taken, Frank Luimes (Dennis Berendsen), Mathijs Coenders (Jan-Willem Baakman), Stephan Koch (Michel ter Beek), Dion Winters (Harm-Jan Wieskamp)